Barda çalışan garson kız hesabı kapatıyor… Barı kapatıp evine
gidecek. Gün kapandı yani. Günü kapatan bir adamsa bara geliyor ama hesap
kapanıyor nasıl olacak bu iş?
Olay Tuna Nehri üzerindeki bir barda geçiyor. Oyunda iki
yalnız insanı izliyoruz. Hayatta yalnız kalmış iki insan. Yalnızlık kimine göre
tercih kimine göreyse kader! Hatta makûs kader…
Bu çiftimiz ise makûs kaderlerini yaşıyor. Adam bundan çok da
haberdar değil ama haberdar olup da belli etmiyor da olabilir. İşin o kısmı
size kalmış. Sizce?
Oyunun gidişatı bizi insan egosunun hadiseleri nereye
taşıyacağına kadar götürüyor. Çatışma çatışmayı doğururken ikili ilişkilerde
maalesef sık yaşanan diyalog sorununa ulaşıyoruz.
İki yalnız insanın içi dünyasında adımlar atarken birçok
yerde kendimize rastlıyoruz aslında. Ve böyle bir çatışmadan sizce ne doğardı?
Tabi ki aşk!
Kadın en sonunda dayanamaz ve “bana âşık ol” der. Tabi bu
cümle bir anda karşımıza çıkmıyor. Onca diyalog ve çatışmanın ardından sonuç
aşka çıkıyor… Ama nasıl bir aşk. Ne kadın adama ne de adam kadına güveniyor.
Bu esnada kadın eski eşinden bahsediyor. Dedim ya konu konuyu
davet ediyor.
Psikolojik bir oyun
olan Tuna Kıvrımın’da Garsonu Emel Çölgeçen, müşteriyi ise Fatih Al oynuyor.
Macar bir romancı olan Ferenc Karinthy’nin yazdığı oyunu Gökçer Genç
yönetiyor. Oyunun dekoruna ayrıca alkış lütfen…
Kadın üzgün, adam kararsız. Üzülsem mi sevinsem
mi gibi bir hali var. Kadınsa adamı devamlı şaşırtıyor. Peki biz buna şaşırdık
mı tabi ki hayır. Normal hayatta da erkek ne kadar stabilse kadın da bir o
kadar devingen ve tabi ki konuşkan. Bunu sahnede de görmek izleyiciyi bir çok
sahnede güldürdü.
Yeni başlayan bir ilişkinin gerçeklerini ve
hatta bizlerin de gerçek hayatta göremediğini ortaya serdiler ustalıkla.
Ve gün kapanır yarına olan umutla. Saatler
geçer, gün biter ama herkesin günü farklı biter. Bugün sizin gününüz nasıl bitecek
acaba?
