Bir şeyler yolunda gitmez bazen. Hayat rampayı çıkmaya
çalışan eski bir araba gibi ilerliyodur sizin için. Oysaki siz her şeyin bir an
evvel hallolmasını istiyorsunuzdur. Ve böyle düşündükçe de araba aşağı doğru
kayıyordur…
Birkaç gündür böyle hissediyorum ben de… Hava sıcak ve basık…
İş çıkışı kumsala inmek istedim. Denizin beni
kucaklayacağından asla kuşkum yoktu. Okullar açılınca kumsal da boşalmış.
Şezlonglar boş, deniz neredeyse tamamen boş. Sadece boş değildi, yorgundu da…
İçinde ne varsa sahile boşaltmış. Her yer yosun içindeydi. Belli ki o da
yorgundu. Herkes ve her şey yorgundu bugün…
Fakat dedim ya denizin beni kucaklayacağından kuşkum yok
diye. Evet, haklıydım. Deniz bazen temkinli yaklaştığınız bir insan, yeni bir
arkadaş gibidir. Sizi üşütmesinden çekinir suya kendinizi yavaş yavaş alıştırırsınız…
Dalgalar önce ürkütür sizi ama ona da uyum sağlarsınız. Ve deniz olanca gücüyle
kucaklar sizi, kimsenin kucaklamadığı gibi. Sonra onunla dans etmeye
başlarsınız.
Ve o an unutursunuz her şeyi.