Tarsus İki Sahneye Daha Kavuşuyor! Ve bir vodvil: “Çehov Vodvil”

 

Çehov Vodvil’i Tarsus’a gittiğimde izledim. Neredeyse dört ay olacak fakat oyunları sıraya koyduğum için ancak sıra geldi gazete sayfasına taşımak bu güzel oyunu ve yıldızlarını. Her şeyden önce bu tarih kokan kadim şehre kazandırdığı “Ayşe Lebriz Berkem Sahnesi” için Tarsus Belediye Başkanı Dr. Haluk Bozdoğan’a sonsuz teşekkür ediyorum. Ve Tarsus’un daha birçok sahneye kavuşacağını biliyorum. Böylesi sanatsever Başkanlarımız olduğu sürece daha çok sahneler görür ve oyunlar izleriz. Bir ülkenin aydınlanması, esere ve sanatçıya saygı duymak ve sahiplenmek ile mümkündür. Tarsus’ta bunun örneğini görmek beni çok heyecanlandırdı. Baba tarafından Aydın ve Tarsus karışımıyım. Güzel Tarsus’umu böylesi sanat haberleri ve aktiviteleriyle duymak, görmek beni ayrıca çok mutlu ediyor.

Çehov Vodvil’den bahsedecek olursam; bir kere oyuncular genç ve çok heyecanlıydı. Bu benim için çok önemli. Bazı oyuncular görevlerini yapıp gitmiyor, iz de bırakıyor. Bu arkadaşlar tam da iz bırakan kategorideler doğrusu. Komedi oyunlarına yorum yazmak zor zanaat… Güldük mü güldük, ya sonra? “Hem güldüren hem düşündüren” repliği de fazla klişe gelir bana, klişe ve soğuk. Tıpkı o haftalardaki Tarsus soğuğu gibi. Ama sahnede ışık saçan genç yıldızlar Toroslardan gelen o buz gibi havayı avuçlarında ısıtıp üflüyorlardı sağa sola… 

Sahnede bir Güneş gibi beliren Luka’nın varlığı içimizi ısıtmaya başlamıştı mesela.  Ben dahil herkes Luka’ya ayrı bir hayranlık besledi bundan eminim. Anton Çehov’un Martı’sıyla başlayıp Vanya Dayı isimli eseriyle son bulan oyunda, Ayı ve Bir Evlenme Teklifi adlı eserleri vodvil türünde izliyoruz. Burada Luka’ya (Ertan Rüstem) çok iş düşüyordu. Bir çeşit anlatıcı rolünü üstlendiği için elinde mendili ah oradan oraya, oradan oraya savruluyordu Luka! Popova (Derya Güneri) ve Smirnov (Özmen Günençli) harika oyuncular! Öte yandan Çubukov (Murat Çapar- aynı zamanda Genel Sanat Yönetmeni-) Hacer Öner, Ozan Karabulut çok başarılıydılar. Tebrik ediyorum tekrar… Ölen kocasının yasını tutan evin hanımıyla eve alacaklarını almaya gelen Smirnov’un hikayesi etrafında gelişiyor olaylar. Ve oyunun sonunda o çoğumuzun hayranlıkla okuduğu ve dinlediği tiradı Luka’nın ağzından duyuyoruz derinlere dalarak;

“Ne yapabiliriz? Yaşamak gerek! Yaşayacağız. Çok uzun günler, boğucu akşamlar geçireceğiz. Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız. Bugün de, yaşlılığımızda da, dinlenmek bilmeden, başkaları için çalışıp didineceğiz. Ecel saati gelip çatınca da uysalca öleceğiz ve orada, mezarın ötesinde, çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acı şeyler yaşadık diyeceğiz… Ve Tanrı acıyacak bize ve biz seninle, canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir hayata kavuşacağız ve buradaki mutsuzluklarımıza sevecenlikle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve dinleneceğiz… İnanıyorum buna bütün kalbimle, tutkuyla inanıyorum…  Dinleneceğiz! Dinleneceğiz! Melekleri dinleyeceğiz, elmaslar gibi yıldızlarla kaplı gökleri göreceğiz. Dünyanın tüm kötülüklerinin, tüm acılarımızın, dünyayı baştanbaşa kaplayacak olan merhametin önünde silinip gittiğini göreceğiz ve hayatımız bir okşayış gibi dingin, yumuşak, tatlı olacak. İnanıyorum, inanıyorum buna.”

Turnelere de çıkan bu güzel oyunu lütfen gidiniz, izleyiniz.

Tiyatro ve Drama Eğitimleri

Tarsus’ta sadece oyun sahnelemekle yetinmiyor emekçi dostlarımız. 5 farklı sınıf olmak üzere 5 yaşından başlayıp 27 yaşına kadar drama ve tiyatro dersleri veriyorlar tiyatro severlere.

Tarsus’a iki sahne daha geliyor

Tarsus Şehir Tiyatrosu Genel Sanat Yönetmeni Murat Çapar; “Belediye Başkanımızın tiyatroya olan desteği sonsuz. Bu açıdan çok mutluyuz. Başkanımızın göreve geldikten sonra ilk yaptığı görevlerden biri “Tiyatro Müdürlüğü”nü kurmak oldu. Başkanımız Dr. Haluk Bozdoğan Tiyatro Hizmetleri Müdürlüğü’nü kurarak sanata ve tiyatroya ne kadar önem verdiğini göstermiştir.” diyor ve devam ediyor; “Şu anda merkezde 2 sahnemizin tadilatı devam ediyor, açılışını bekliyoruz. Öte yandan “Neden” adlı çocuk oyunumuzun prömiyerini geçen hafta yaptık. Clown oyunculuğu üzerinden savaşın anlamsızlığı temasını anlatıyoruz. Mayenburg’un “Çirkin” adlı oyununun provalarına başladık, yeni sezonda prömiyerini gerçekleştireceğiz.

Daha ne olsun! Perdeniz hiç kapanmasın, ışığınız sönmesin. Tarsus’a çok selam ve kucak dolusu sevgiler.

 

Hayat der gülümserim!

Hayat der gülümserim

Ramazan’ın son günleriydi…

Önce güzel Vefa’yı ziyaret sonra kuru fasulye, hemen ardından “ay çok geldi” diye yenilmeye devam edilen Kemalpaşa tatlısı… Ve ardından Fatih Reşat Nuri Sahnesi!

Bu sahneyi çocukluğumdan beri bilirim… Ve bildiğim gibi de kaldı! Kötü bir sahne, onu geçtim de keşke izleyici koltuklarını yenileseler artık! Üçüncü sıradaydım ve önüme biri gelirse oyunu nasıl izleyeceğim diye kara kara düşünmeye başlamıştım. Neyse ki kimse gelmemişti ve hemen öne geçmiştim.

Oyun çok katmanlı olduğu için birleştirmesi güç ama anlaşılmayacak bir oyun değil. Hatta göze sokulan cinsten. Sema Keçik sahneyi dolduran harika bir oyuncu ve gerçekten iddialı roller verdi. Birçok kadın kılığına bürünüp tek başına performans sergilemek büyük bir alkışı hak ediyor, nitekim kocaman alkışlar aldı defalarca. Ama ben illaki heyecanı havada uçuşan oyuncu görmek istiyorum hep. Ne olacak benim bu takıntım. O yüzden genç ya da oyunculuğa yeni adım atmış ya da uzun yıllar ara verip geri gelmiş oyuncuları izlemek başka bir şey. Tarkovski ya da Nuri Bilge gibi bir bakış benimki sanırım. Duyguyu daha yalın vermek mi acaba? Belki de. Tarkovski oyuncusuna senaryoyu son anda okuturmuş mesela, o heyecanı hatta hata yapma korkusunu içinde barındıran bir insanın orijinal tedirginliğinin kameraya yansıması! Deli mi iyim neyim bende! Kadın mis gibi oynamış işte ne istiyorsun. Nuri Bilge’nin anne ya da babasının acemice sergilediği bakışlar mı? Hayır! Bunun adı “acemice” olamaz; “o an” olabilir. “an”ın en yalın ve duru hali!

Oyunda en sevdiğim yerler kısa müzik ve dans gösterileriydi…

Güzel bir oyundu, tebrikler.