Kadının yüz ifadesinde yıllar öncesinden kalma bir tebessüm vardır. Eski sokağın başında biraz durup geleni geceni izler. Güneş artık iyiden iyiye kendini hissettiriyordur... Heyecanla sokaktan aşağı yürümeye baslar. Apartmanın girişini hatırlar, heyecanla kapıyı iter.
1800'lerden kalan soğuk bir görüntüsü vardır duvarların ve mermer merdivenlerin... Kadın ilk basamağa adim atacakken apartman görevlisi "asansörle çıkın, kime gelmiştiniz" der meraklı gözlerle... "iki... ikinci kata çıkacağım" Eski asansörün kapısı kapanır ve kadın ikinci katta bulur kendini. Kimseler yoktur. Koridorun duvarlarında eski fotoğraflar vardır. Adim adim gezer ortalığı. "Eskiden ne kalabalık olurdu" derken meraklı görevli çıkagelir elinde bir bardak çayla... "Ayakkabıcı duruyor mu hala?" "Evet" der adam; " besinci katta..."
"Topukları kırmızı olsun, tıpkı eskisi gibi"... Kadın ayaklarında, kırmızı topuklu siyah süet ayakkabısıyla zarif adımlar atar. İkinci kata iner ve ayaklarının içiyle adim atar her basamakta bir kaç saniye bekleyerek. Sehpadaki cay soğumuştur, stüdyonun kapisi narin bir gıcırtıyla açılır... Astor Piazzola... Adamın şapkası yüzünü örtüyordur tıpkı on yıl önce olduğu gibi. Yerlerde takvim yaprakları görürüz...
